Het jaar is 1999. Ik ben zeven jaar oud, mijn ouders hebben me net een plastic roze stoffer en blik setje gegeven, dat leek ze leuk. Mijn broer en zus vonden het minder leuk dat ik deze schoonmaakvoorzieningen enkel gebruikte om hen door het huis te meppen. Een mooi jaar; social media bestond nog niet en mensen hielden zich lekker met zichzelf bezig. Spongebob Squarepants kwam voor het eerst op TV en Lance Armstrong won zijn eerste Tour de France. Naast bovenstaande flauwe feitjes, kwam toen ook de game Outcast uit, van Belgische ontwikkelaar Infogrames (de brand achter Rollercoaster Tycoon, Unreal Tournament, Civilization III).
Outcast werd lyrisch ontvangen en werd bijvoorbeeld door Gamespot gelijk maar even uitgeroepen tot Game of the Year 1999. De game draait om Cutter Slade, een mens in de alien-wereld van Adelpha. De aliens (Talan) zien je als een soort verlosser (Ulukai), maar je moet jezelf wel bewijzen. Door goed met de bevolking om te gaan, bouw je een positieve reputatie op en krijg je dingen gedaan.
Hè? Wat? Waar? Hoe?
Je kunt met bijna iedereen praten en krijgt van veel bewoners opdrachten, die vervolgens onduidelijk onder elkaar in een quest log zijn gegooid. Vaak heb ik geen idee waar ik heen moet. Eerlijk is eerlijk, deze game probeert origineel te zijn door je de richting naar bepaalde personen te laten vragen aan boeren en dan een windrichting op te sturen, maar ik heb hierdoor wel veel doelloos rondgelopen, zeker omdat je een shitload aan namen over je heen krijgt en nog wel eens naar de verkeerde vraagt.
Daarom dacht ik na twee sessies van een uurtje ‘fuck it, ik pak er een walkthrough bij.’ Ik heb al zoveel vuile meters over het eiland gemaakt, op zoek naar iemand die me kon helpen bij quests. Die vond ik ook echt wel, maar vaker met mazzel dan dat ik bewust ergens naartoe ging. Er zijn ook spullen die ik niet snap. In mijn inventory zitten teleporters en proxy-dingen? Een ‘UBIK-OA’ hologram? PPS? Ik snap niet wat het is of hoe ik ze gebruik. Toen deze game net uitkwam leefden we in een tijd waar het prima was als een game zo’n hands-off approach nam en je zelf lekker alles uit liet zoeken, maar nu was wat uitleg echt wel op zijn plek geweest. Nog een reden die me naar het internet stuwde.
ZOOOO FRUSTREREND
De controls zijn vervelend. Vooral het feit dat sprinten en dodge rolls aan elkaar gelinkt zijn is frustrerend. Het gebeurt me veel vaker dan het me lief is dat ik recht vooruit sprint, mijn linker stick iets te veel naar links of rechts beweeg en ineens opzij duik, als het even kan van een trap af. Daarnaast slaat het springen nergens op. Heb je te weinig vaart ben je alleen maar recht omhoog aan het springen, en in de game zitten wat spring-challenges die onhaalbaar zijn omdat het systeem gewoon niet werkt. Het is iets met snelheid maken, meerdere keren de springknop drukken en je komt verder, ofzo? In de praktijk werkt het in elk geval ruk.
Daarbij komt de combat. Je wapen heeft auto-aim en als je handmatig richt op een enemy, komen die kogels niet aan. Pas als een enemy gelocked wordt, te herkennen aan een wit vierkant eromheen, kan je schade aanrichten. Het probleem hier is dat je in een Mexican standoff tegenover je vijand kunt staan, maar het voelt totaal willekeurig aan wanneer je wapen nu wel en niet lockt. Soms kan je iemand onmogelijk raken die recht voor je staat, soms schiet je iemand van ver met gemak aan gort.
Niet alles is kut, maar toch wel veel
Dat de game grafisch niet fantastisch is, is de ontwikkelaar vergeven, dat heeft zelfs best wel veel charme. Maar de game is gewoon niet 2017-proof gemaakt, en dat zit hem naast de controls en algemene onduidelijkheid van wat je nu moet doen in kleine dingen. Véél kleine dingen. Als je met een verkoper praat, zie je niet in beeld hoeveel geld je hebt. Iemand stond met zijn hoofd in het keukenkastje, waardoor tijdens het gesprek steeds werd ingezoomd op een plank. Je hebt een voorwerp om enemies te spotten, maar die zijn al permanent zichtbaar op de minimap. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Punt wat nog even vermeld moet worden, is de voice-acting. Die is zo uit ’99 overgenomen, waardoor het crappy is. Maar dat is niet erg, dat past ook wel weer in de charme van toen. Ander punt, als je gek bent op lore zit je geramd met deze game. Er is enorm veel achtergrondinformatie over de wereld en de elementen daarbinnen te achterhalen. Bijna iedereen die iets voorstelt in de game kan je verlichting bieden over het verhaal en hoe alles nu precies in elkaar zit.
Voor wie is deze game geschikt? De mensen die de originele game in 1999 omarmden en graag nog een keer willen spelen met opgepoetste graphics. Voor wie is deze game niet geschikt? Iedereen die níet het origineel heeft gespeeld. Ik haat het om games af te branden, maar er is zo veel aanbod op de markt van games die gewoon leuker zijn, lekkerder spelen, minder bugs kennen, en in zijn algemeen minder frustrerend zijn.
Conclusie
Dat deze game revolutionair was in 1999 wil ik graag geloven, maar in 2017 houdt ‘ie simpelweg geen stand. De controls zijn frustrerend, net als bugs en veel kleine problemen. Omdat ik het oorspronkelijke spel uit 1999 niet heb gespeeld, beleef ik gewoon heel weinig plezier met Outcast. Is het origineel een stukje van je gamejeugd? Dan weet ik zeker dat deze remake voor je is weggelegd. Ieder ander raad ik echter (helaas) aan om van deze game weg te blijven, omdat er gewoon te veel betere games op de markt zijn. Je mag het cijfer zien als het gemiddelde voor fans van het origineel (7) en nieuwkomers (3). Nooit gespeeld? Laat ‘m links liggen.
Bron: Flloyd Hansen / StarGamers
