My Hero Academia heeft de afgelopen twee jaar de wereld veroverd en is uitgegroeid tot een van de meest populaire anime-series. Het heeft een status bereikt waardoor de anime zich kan meten met belangrijke series als Naruto en Attack on Titan. Ondanks deze populariteit heeft My Hero tot nu toe nog niet de sprong naar videogames gemaakt, maar Bandai Namco brengt hier verandering in met de komst van de game My Hero One’s Justice.
My Hero One’s Justice is een Arena Fighter, in dezelfde geest als Naruto to Boruto: Shinobi Striker en Black Clover Quartet Knights. Twee personages staan tegenover elkaar en kunnen vrij rondlopen op het slagveld. My Hero One’s Justice heeft verrassend eenvoudige besturingselementen, met basisaanvallen en Quirk-specials (soort van Ultimate moves). Je kunt ook blocken en dashen om zo vijanden te ontwijken. Het is een eenvoudig vechtsysteem dat heel makkelijk op te pikken en te spelen is, maar timing wordt belangrijker naarmate de game vordert en je tegen moeilijkere vijanden gaat vechten.
Elk personage in My Hero One’s Justice heeft een unieke moveset die is opgebouwd rond hoe hun Quirk werkt. Zo is daar bijvoorbeeld het personage Todoroki welke zijn tegenstander kan bevriezen met zijn Quirk waardoor je de vijand kan belagen met een dikke combo. Ook is daar bijvoorbeeld Aizawa die zijn tegenstander voor een korte tijd kan ontzeggen van zijn Quirk-aanvallen om zo zelf meer schade aan te richten.
Tijdens de eerste paar uur die ik in de game rond bracht was ik ongerust over de game, dit omdat de gevechten te simpel en te formeel waren. Toen ik echter doorging, slaagde ik erin om een ritme voor alles te vinden en gevechten vormen een soort tactisch spel waarin je de juiste opening moet zien te vinden om een aanval in te zetten.
Even wennen
Het vreemde camerasysteem van My Hero One’s Justice was ook aardig wennen. In plaats van je personage te volgen, blijft de camera op een vast punt staan en zoomt deze dynamisch in tijdens de gevechten. Hierbij lopen je personage en de tegenstander gewoon rond het slagveld en zal je moeten bijhouden waar je personage is en welke richting je moet kiezen voor de verschillende aanvallen. Het voelt in het begin aardig vreemd aan dat de camera je karakter niet volgt, maar je went er snel aan naarmate je meer tijd doorbrengt in de game.
Je vecht niet alleen in My Hero One’s Justice en hebt de beschikking over maximaal twee Sidekicks. Deze mengen zich in de strijd wanneer je ze oproept om te helpen met een aanval. De Sidekicks zijn toegewezen aan je triggers en kennen ook een cooldown, waardoor je ze niet constant kan gebruiken. Ondertussen bouw je tijdens de gevechten je Plus Ultra-meter op, die drie verschillende niveaus kent. Hiermee kun je weer drie verschillende niveaus van speciale aanvallen ontketenen, elk met een soort Quick Time Event om deze goed te laten activeren.
Een leuk detail in de game zijn de interactieve stages welke een leuk stukje flair toevoegt aan de gevechten. Terwijl je je vijanden tegen pilaren crasht, ramen vernietigt en beton door de lucht laat vliegen voel je jezelf een echte held. Het vernietigingssysteem is slechts een cosmetische verandering aan de stages, maar het zorgt wel voor de nodige spektakel tijdens de gevechten.
Simplistisch
Het combatsysteem in My Hero One’s Justice is in geen enkel opzicht revolutionair te noemen, en de eenvoud van dit systeem kan voor hardcore gamers zelfs onaangenaam zijn. Wat de game wel goed doet zijn de diverse personages in de game. Elk karakter is namelijk uniek en speelt dus anders, daarnaast hebben veel van deze poppetjes unieke gimmicks gebaseerd op hun Quirk. Zo heeft Kaminari hmeer aanvalskracht tot hij te veel van zijn elektrische energie verbruikt, Himiko Toga kan zijn tegenstander kopiëren en er een korte tijd in veranderen, en Tokoyami kan zijn Dark Shadow kracht in- en uitschakelen voor extra aanvalskracht en bewegingen.
Ondanks het simplistische combatsysteem is het een goede zaak dat dit systeem beter wordt naarmate hoe meer je speelt. De game heeft een verscheidenheid aan spelstanden, die allemaal erg gericht zijn op combat. De Story Mode is de eerste hiervan, die de gebeurtenissen hervertelt tussen wanneer Deku begint met trainen met Gran Torino en wanneer All Might de confrontatie opzoekt met All For One. Als je de anime niet kent zal dit je geen reet zeggen, maar diegene die bekend zijn met My Hero Academia zullen het ongetwijfeld allemaal kennen.
Comic all the way
Het hele verhaal, met uitzondering van enkele tussenfilmpjes, wordt verteld in een Comic Book-stijltje. Er is een Hero- en een Villain Campaign, maar deze modi kennen weinig verschil met elkaar. De inhoud van het verhaal is ongelooflijk kort, je krijgt alleen voldoende context om het doel van een gevecht te dienen, en dit geldt ook voor elke “exclusieve” verhaalinhoud. Daarnaast heb je een paar ‘What if’- en side-story-scenario’s die in het verhaal opduiken, maar over het algemeen zijn het maar een paar regels dialoog die niet echt iets toevoegen.
Ik heb genoten van het heerlijke stijltje van de game, maar de verhaalmodus heeft weinig aantrekkingskracht op zowel fans van de anime als nieuwkomers. Als je het verhaal opnieuw wilt ervaren, zijn er veel betere opties beschikbaar, en dit wordt alleen nog maar verergerd door het feit dat je de meeste scènes opnieuw zult spellen als je de Villain Campaign speelt.
Hoewel de Verhaalmodus een halfslachtige inspanning is, is er meer interessante inhoud in de andere modi van de My Hero One’s Justice. Zo kun je lokale matches spelen tegen CPU’s of vrienden, is er een online-modus om het tegen andere spelers op te nemen, en er is een Arcade-modus toegevoegd, waarmee je toernooien met toenemende moeilijkheidsgraden kunt spelen. Veel interessanter is echter de Mission Mode van de game.
Mission Mode
In de Mission Mode speel je door een reeks maps met meerdere ‘nodes’, die je elk een weer ander gevecht geven. Deze gevechten hebben vaak specifieke regels of beperkingen, zoals de regenererende health van je vijand of je normale aanvallen die minder schade aanrichten. Winnende gevechten belonen je met eten die je weer verschillende bonussen geeft, zoals het herstellen van de gezondheid van je personage of het verhogen van de snelheid waarmee je Plus Ultra-meter wordt opgeladen.
Dit biedt een unieke uitdaging voor elke map, omdat je je personages en items moet proberen te beheren en de speciale regels moet volgen. Het is een veel boeiender ervaring dan de Story Mode en kan zelfs behoorlijk uitdagend zijn, waardoor je echt in het combatsysteem moet graven.
Elk gevecht dat je voert in My Hero One’s Justice, beloont je met goud, dat je vervolgens kunt gebruiken om aanpassingsopties voor je personages te kopen. Er is geen personagecreatie, maar je kunt alle personages van het spel uitrusten met gekke accessoires, alternatieve kostuums, voicelines en meer. Dit systeem leunt zwaar naar de gekke kant, dus als je van plan bent je helden te laten lijken op absolute idioten, dan zit je hier ongelooflijk goed mee.
Yeah, Let’s Go!
De presentatie is op zijn minst het enige aspect waar My Hero One’s Justice het absoluut goed doet. De menu’s en stripverhalen van het spel zien er allemaal waanzinnig slick uit, en de cel-shaded graphics zijn gewoonweg verbluffend te noemen. De speciale Quirk-vaardigheden zijn flitsend en explosief en het effect ziet er fantastisch uit, alsof ze rechtstreeks uit de anime komen.
Helaas is de audio van de game van een ander niveau. Er is geen enkel spoor van de fenomenale muziek uit de anime, en in plaats daarvan krijgen we ongeispireerde deuntjes die ronduit vervelend genoemd kunnen worden. Als geheel is het niet super slecht ofzo, maar er zijn een paar nummers die je herhaaldelijk hoort en die op je zenuwen gaan werken. Ze hadden dit beter kunnen vervangen met hits van Rapper Sjors, dan was het nog beter om aan te horen…
Apart genoeg is er ook een vreemd gebrek aan goede Engelse tekst in het spel. Menu’s en verhaalscènes zijn wel vertaald, maar wel erg gebrekkig. Ook zijn er bepaalde elementen die worden verteld door Japanse stemmen, maar er is geen tekst bij. Hetzelfde geldt voor intro’s van personages, waar de personages in het Japans spreken, maar er geen Engelse tekst te vinden is. Niet echt handig tenzij je een cursus Japans hebt gehad, maar je weet gewoon niet wat die gasten allemaal zeggen.
Conclusie
My Hero One’s Justice is misschien niet het diepste spel, qua combat of inhoud, maar er is nog steeds veel plezier te beleven voor fans van de serie. Je kunt eindelijk spelen met een van je favoriete helden, en ik juich het spel toe omdat het zo’n goed werk heeft gedaan om de Quirk te verwerken in de game. Het verhaal van het spel is veruit het meest teleurstellende aspect, maar de geweldige presentatie en Mission Mode maken dit toch wel aardig goed.
De enige grote fout die My Hero One’s Justice kent, is een gebrek aan ambitie. Het doet niets nieuws in vergelijking met andere anime gebaseerde games en dat is toch wel een beetje jammer.
Bron: Rowdy Oomen / StarGamers
