Met Ghost of Tsushima slaat Sucker Punch een andere richting op dan je normaal van ze gewend bent. Waar ze voorheen met superhero games en een wasbeertje kwamen, komen ze nu met een wat serieuzere setting, Japan in het jaar 1274. Toen de trailer voor het eerst getoond werd op de E3 was ik positief verrast, Ghost of Tsushima beloofde een dikke game te worden. Of dit ook zo is, of dat we gewoon weer te maken hebben met Assassin’s Creed in een ander jasje gaan we bekijken.
Verrekte Mongol
De game begint met de invasie van de Mongolen op het eiland van Tsushima. Het is aan jou, Jin Sakai, en je Samoerai broeders om het land te redden. Na een verpletterende nederlaag te hebben geleden wordt je oom gevangen genomen en weet jij te ontsnappen. Als laatst overlevende Samoerai heb je de taak op je genomen om het eiland te bevrijden uit de klauwen van de Mongolen. Vanaf dit moment is de intro afgelopen en ben je zoals bij elke andere open world game vrij om te gaan en staan waar je wilt. Het verhaal dat via de main story quests loopt, is niet super diepgaand, maar redelijk goed geschreven. Je bent een Samoerai die opgegroeid is met een code van eer, gaandeweg kom je erachter dat deze code niet altijd hanteerbaar is wanneer jij het enige wapen bent dat het eiland nog heeft. De tweestrijd die hiermee gepaard gaat zorgt voor spannende momenten in de story.
f en toe voelt het aan als een Westerse take op een Oosters verhaal, maar voor mij was dit niet heel storend. Wat dan wel weer fucking storend is, is dat de stemmen niet gesynchroniseerd zijn op Japans. Persoonlijk vind ik Engelse stemmen in zo’n setting nog veel vervelender, maar ik heb me vaak mogen ergeren aan stemmen die niet gelijk liepen met de lippen op het scherm. Het is bijna belachelijk te noemen dat Sucker Punch hier niet aan gedacht heeft. Kunnen ze wel heel stoer doen met die hardcore Kurowasa mode van ze, waarbij je een oude film filter over je scherm krijgt, maar beter fixen ze die lipsync gewoon.
Leidend windje
Grafisch gezien ziet Ghost of Tsushima er op het eerste oog goed uit. De Japanse setting ziet er realistisch uit en de wereld zit bomvol met prachtige stukken land. De verschillende weereffecten vertalen zorgen voor een totaal andere sfeer in de game. Zelf vond ik de grimmige sfeer in de regen er erg vet uit zien. Wat Sucker Punch ook goed heeft weten te doen is het verbloemen van een generieke open wereld op de achtergrond. Een tijd lang zijn we plat gegooid met open world games waarbij elke toren bedoeld is om je map verder uit te breiden om vervolgens van marker naar marker te reizen via de map. Door een subtiele toevoeging van een wind die je naar je objective leidt heb je een stuk minder het gevoel dat je bezig bent om naar objective markers te reizen.
Daarnaast hebben ze ook vossen en gouden vogeltjes in de game gestopt die je naar een van de vele verschillende collectibles kunnen leiden. Zo heb je speciale shrines die je kan vinden die je stats boosten, maar ook minigames zoals het choppen van bamboe stengels, haiku’s componeren en Toro Gates die je speciale equipment geven. Het zorgt ervoor dat je in de wereld blijft en niet om de 20 seconden op je map hoeft te kijken of je wel goed aan het lopen bent. Echter zul je na een tijd deze game gespeeld te hebben toch met het gevoel achterblijven dat je van kamp naar kamp aan het reizen bent om telkens weer hetzelfde te doen. Niet dat dit heel erg is, maar ergens had ik gehoopt dat deze game meer zou zijn dan dat.
Als een mes door boter
De combat in Ghost of Tsushima is verrassend goed. Waar ik bang was voor een te simpele aanpak, hebben ze toch meer diepgang hierin weten te creëren. Zo moet je verschillende stances aannemen tegen verschillende vijanden om hun defence (poise) te breken. Daarnaast zul je tijdens het vechten ook moeten dodgen en parry-en om aanvallen tegen te gaan. Vooral als je een kamp van te voren niet goed gescout hebt zou je nog wel eens van een koude kermis thuis kunnen komen. Vechten tegen drie speermannen, twee gasten met een shield en vier archers is namelijk fucking moeilijk. Ik heb de game zelf op hard gespeeld en vond het gebalanceerd aanvoelen, je kan niet heel veel damage hebben, dus er wordt van je verwacht dat je het combat systeem leert.
Daarnaast maakt het ook veel uit wat voor een soort armor je draagt, aangezien elk armor zijn eigen specialiteit heeft. Zo zijn er armors die bedoeld zijn om de wereld te verkennen, maar zijn er ook combat armors of juist weer armors om jezelf zo stealthy mogelijk te verplaatsen. Naarmate de game vordert zul je ook meer items en abilities unlocken waardoor je al snel als een effectieve moordmachine Mongool na Mongool aan het afslachten bent. Wat wel weer even wennen is zijn de bossfights. Een-op-een gevechten met andere beoefende zwaardvechters. Hierbij kun je even geen gebruik maken van al je toeters en bellen en komt het neer op koud staal tegen koud staal. Deze gevechten zijn (op hard mode in ieder geval) een flinke uitdaging en zullen ervoor zorgen dat menig gamer met zweethandjes poging na poging waagt om die doerakken het zwijgen op te leggen.
Conclusie
Met Ghost of Tsushima weet Sucker Punch een sterke game af te leveren. De setting hebben ze genailed en een open world game in het oude Japan is iets waar veel gamers lang op hebben zitten wachten. De combat is uitdagend en uitgebreid genoeg zodat hij niet snel begint te vervelen. Met kleine trucjes weet de studio je aandacht bij de game te houden, in plaats van bij de mechanics van de game, iets wat het openworld genre al een hele lange tijd nodig had.
Bron: Jeroen de Greeff / StarGamers
